کد مطلب:22150 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:33

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

معناي اخلاص چيست و براي به دست آوردن اخلاص در عمل چه بايد كرد؟

«اخلاص» به معناي پيراستن نفس از همه تعلقات و انگيزه هاي غير الهي است. و نه تنها همه اعمال را براي خدا انجام دادن، كه حتي وجود خويش را نيز براي خدا خواستن. در روايتي از پيامبر(ص) خطابه به ابوذر آمده است: {H... و ما بلغ عبد حقيقةالاخلاص حتي لايحب ان يحمد علي شيئي من عمل للَّه ...H}؛ {Mبنده هرگز به حقيقت اخلاص نمي رسد، جز آن كه دوست نداشته باشد او را بر عمل خدايي بستايند...M}»، {V(بحارالانوار، ج 82، ص 204 و ج 51، باب 116)V}. براي رسيدن به اين مرحله عزمي راسخ و تلاشي دراز آهنگ لازم است و هركس به قدر همت و تلاش خويش - البته با عنايات و فيوضات خداوندي - مراتبي را سير خواهد كرد و به فيوضاتي نائل خواهد آمد. آنچه در اين مرحله بسيار ضروري است دو جهاد همسو و همراه است: جهاد علمي و عملي. {Tالف)T} جهاد علمي مستلزم داشتن مطالعات روشمند خداشناختي از طريق مطالعات فلسفي و عرفان نظري است. {Tب ) T}جهاد عملي پيوستگي قلبي، ياد دائم حضرت حق و عبوديت و سر سپاري در پيشگاه پروردگار است، و آن نيز مراتبي دارد: مرتبه اول ترك محرمات و انجام واجبات است. مرتبه دوم ترك مكروهات و انجام مستحبات بويژه اهتمام به نماز شب است. مرتبه سوم ترك آنچه موجب اشتغال قلب به غير خداي مي شود. مانند بسياري از مباحات، و همواره در جست و جوي خدا بودن و التزام به آنچه مقرب درگاه الهي است. اگر كسي اين مراحل را به طور جدي پشت سر گذارد باز يك قدم به پيش برداشته و آن تسليم نمودن اقاليم سبعه تن تحت فرمان الهي است. مرحله دوم بيرون راندن تمام رذايل نفساني و حب دنيا از نهانخانه دل است و آن كس كه بتواند شيطان نفس اماره را از خانه دل بيرون افكند، آن گاه خواهد ديد كه خداي سبحان - كه صاحبخانه است - فضاي دل او را پر نموده است. در حديث قدسي نيز آمده است كه: «قلب المؤمن عرش الرحمان». به هر حال بهترين راه شروع نماز است كه جامع و عبادت تام است و تا آن اصلاح نشود به جايي نمي توان رسيد.